Lakin ;
Gerçek hayattan uzaklaşıp salt beyaz cam üzerinden bir hayat sürmek pek tabi beraberinde bir çok sıkıntıyı getirecektir.
Bu hafta ki Hüriiyet IK' da bu konu üzerine yazılmış tam sayfalık güzel bir yazı vardı. Üç uzman psikolog ki biri benim çok sevgili danışmanım Şirin Hacıömeroğlu Atçeken, konu ile ilgili çok hassas konulara değinmiş ve gidişatın tehlikesinden bahsetmişler.
Şöyle düşününce cidden durum vahim. Çocuklar 3 aylık yaz tatillerini pc başında saçma sapan oyunlarla geçiriyor. Kadın mutfakta yemek yaparken kocası arka odada sanal seks yapıyor. Adam salonda maç seyrederken kadın hiç tanımadığı insanlarla okey oynuyor. Ortada koca bir aile, bir sürü yalnız birey.
Her şeyin azı karar, çoğu zarar diye boşa dememiş atalarımız... Teknoloji doğru kullanıldığı zaman sonsuz derya, engin bilgi denizi ama ipin ucu kaçtığı takdirde bozuk ruh hali, sağlıksız nesiller, dağılan yuvalar ve sonsuz bir iletişimsizlik...
Bu konuda neler önerebiliriz diye düşününce, benim son yıllarda fazlası ile yapmaya çalıştığım sosyal paylaşımlar geliyor aklıma. (Facebook ya da Twitter değil ama bu sosyal paylaşımlar. ) Günlük eğitimler, work shoplar, dost toplantıları, yemek kursları, dans dersleri vb. bir çok aktivite.
Özellikle büyük şehirlerde yaşayanlar bu konularda çok şanslı. Binlerce alternatif, uygun fiyatlar, her zevke, her kapasiteye uygun çeşit çeşit imkanlar.
Şirket içinde de bu konu hakkında yapacak şeylerimiz olduğuna inanıyorum. Özellikle kalabalık ve iletişim trafiğinin yoğun olarak e-posta ile döndüğü kurumlarda haftanın bir günü, istisnai durumlar hariç mailleşme yasaklanabilir mesela. O gün iletişim yüzyüze, konuşarak, göz teması ile yapılabilir.
Haftalık düzenli toplantılar, ayda ya da iki ayda bir şirket dışı görüşmeler organize edilip yüz yüze iletişim sağlanabilir.
Teknolojik yalnızlığa düşmemek için, bizim yetiştireceğimiz yeni nesilleri pc'ye bağlı robotlar haline getirmemek için bence hemen harekete geçmeliyiz.
Sevgili elini tutup, kokusunu duyunca güzel
Arkadaş, gözüne bakıp kadehini tokuşturunca güzel
Ve bence çocuklar saklambaç oynamanın, lastik atlamanın, akşam karanlığında renkli istop oynamanın tadına varmalılar... : )
Sanal ortamdan yazdığım bu yazımı, yanınızda sıcacık gerçek insanların olduğu, size en sıcak gülücükler gönderen bir çocuğun yanında, gerçek gülüşün iki nokta üst üste ve parantez olmadığını doya doya hissettiğiniz bir ortamda okumanız dileğiyle..
Sevgiler :) ( Ben buradan iki nokta ve paranteze mecburum ama inanın şu anda kocaman gülüyorum. )
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder